QURBAĞA VƏ YUPITER
İvan Andreyeviç Krılov
QURBAĞA VƏ YUPITER
Tərcümə edəni Mirmehdi Seyidzadə
Keçmişdə bir Qur-qur vardı,
Bataqlıqda yaşayardı.
Yaz zamanı bu qurbağa,
Köçdü getdi, yüksək dağa.
Dağ başı çox kölgəlikdi,
Qur-qur burda yuva tikdi.
Xoş keçindi yüksək dağda,
Cənnət kimi xoş yaylaqda.
Çox sürmədi bu dövranı,
Gəldi çatdı yay zamanı.
Günəş alov saçdı göydən,
Qurudu bu nohur, çəmən.
Qur-qur qaldı quru yerdə,
Düşdü böyük qəmə, dərdə.
Dedi: - Rəhm et, mənə Allah,
Yer üzünə göndər bəla.
Qurumasın bu batağım,
Yaşıl yurdum, xoş yatağım.
Qurbağanın bəd duası,
Baş tutmadı oldu ası.
Üz döndərdi Yupiterdən,
Dedi: - Yaman zalımsan sən!
Yupiter də gəlib dilə (Ona dedi sakitliklə)
-Ay ağılsız, axmaq Qur-qur!
Qırıldama bir düşün, dur,
Heç dəyərmi, sənə görə
Bəla nazil edim yerə,
İnsanları boğum suda.
Sən bataqda qal asuda!
Az deyildir dünyada belə adamlar...
Onların qəlbində bircə məqsəd var:
İstəyir özünə hər şey qazansın,
Dünya başdan-başa od tutub yansın.