İvan Andreyeviç Krılov

KƏNDLİ VƏ İLAN

Tərcümə edəni Mirmehdi Seyidzadə

İlan dedi kəndliyə: - Gəl məni evə burax!

Boş-boşuna gəzməyim... iş sahibi olum, bax!

Sizdə dayəlik edim, mənə xoşdur işləmək,

Dadlı olur əməklə çörək qazanıb yemək.

Əziz dostum, gəl lütfən sözümü rədd eyləmə,

Bu doğrudur ilanlar verilib pis qələmə.

Qədimdən barəmizdə şayiə buraxırlar,

İnsanlar ilanlara başqa gözlə baxırlar.

Elə düşünürlər ki, ilan məhəbbət bilməz,

Qohumluq, mehribanlıq, yaxınlıq, ülfət bilməz.

Hətta öz uşağını belə ilanlar yeyir,

Bəlkə də bu sözləri söyləyənlər düz deyir.

Pislərlə bir sıraya qoyulmaram mən, ancaq,

Olmamış indiyəcən mənim adətim sancmaq.

Mən bilsəm ki, zəhərsiz ötüşər, keçər işim,

Deyərdim çıxarılsın, hətta, bu zəhər dişim.

Bu dünyada ən yaxşı bir ilanam mən, inan,

Sənin övladlarına olaram çox mehriban.

Kəndli dedi: - Sözünün yox bəlkə də yalanı,

Lakin buraxmaram mən öz evimə ilanı.

İlanla ülfət etmək obada olar adət.

Verməz yaxşı nəticə, törənər min fəlakət.

Bir yaxşının dalınca yüz yaman ilan gələr,

Sancar oğul-uşağı, körpələr zəhərlənər.

Səninlə bir yaşamaq mümkün deyil, əzizim,

Ən yaxşı ilan belə düşmənimizdir bizim,

İlanların içində əsla olmaz əsilli.

Atalar mən sizinçün yazmışam bu təmsili.